Liturgie Vredeskerk

 

Uitgevoerd wordt het Passiewerk “Die sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuze” van Joseph Haydn (1732 – 1809).

Lied voor de dienst: Lied 25: 2, 6 en 10

Welkom door de ouderling van dienst

Aansteken van de kaarsen door de diaken

De gemeente gaat staan

Bemoediging en groet:

Voorganger: In de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest

Allen: Amen.

Voorganger: Onze hulp in de Naam van de Heer

Allen: die hemel en aarde gemaakt heeft

Voorganger: O God, keer U om naar ons toe

Allen: en doe ons weer leven met hart en ziel

Voorganger: Laat ons, o Heer, uw liefde zien

Allen: en geef ons uw heil

Voorganger: Zegen ons met vrede en laat lichten Heer uw aangezicht

Allen: Amen.

 

Aanvangslied:     Lied 1009: 1, 2, 3

 De gemeente gaat zitten

Gebed om de opening van het Woord

Kindermoment:

Kinderlied

Sketch

Lied: “Wij gaan voor even uit elkaar”

Schriftlezing: Filippenzen 2: 1 – 11

Zingen: Lied 574: 1, 2, 3

Uitvoering van het Passiewerk “De zeven kruiswoorden/ Die sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuze” van Joseph Haydn

door Peter Koetsveld – klarinet

Een korte inleiding:

Joseph Haydns “Die sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuze” (1786) is een van zijn meest diepzinnige en ontroerende werken. Oorspronkelijk gecomponeerd als een instrumentaal oratorium in opdracht van de kathedraal van Cádiz, weerspiegelt het de laatste woorden van Christus aan het kruis. Het werk bestaat uit zeven langzame, meditatieve sonates, elk geïnspireerd door een van deze uitspraken, en wordt afgesloten met een dramatisch Terremoto (aardbeving), dat de natuurkrachten symboliseert die volgens de Bijbel de dood van Christus vergezelden.

Haydn schreef het stuk aanvankelijk voor orkest, maar maakte later ook bewerkingen voor strijkkwartet, klavier en een oratoriumversie met koor en solisten.

De muziek is verstild, intens en contemplatief, en roept een sfeer van diepe devotie en reflectie op. Met zijn subtiele harmonieën en expressieve melodielijnen brengt Haydn de luisteraar in een bijna meditatieve staat, waardoor het werk tot op de dag van vandaag als een meesterwerk van spirituele muziek wordt beschouwd.

(Cees Molenaar – tekst):

 -L’introduzione (de inleiding)

– Sonata I. “Vader, vergeef het hun, wat zij weten niet wat zij doen” (Lucas 23:34).

Jezus spreekt zijn vader aan. Niet over zijn eigen pijn, boosheid, angst – nee, als advocaat spreekt hij voor ons – Vader, vergeef! Want ze weten niet wat ze doen. Een misdaad van ongekend formaat. Een offer met onvoorstelbare kracht! Vader, vergeef! Met deze smeekbede is de toon gezet voor Jezus kruislijden!

– Sonata II. “Voorwaar, Ik zeg U, heden zult gij met Mij in het paradijs zijn” (Lucas 23:43). Jezus werft nog discipelen op de drempel van de dood. Van het kruis naar het paradijs, van de hel naar de hemel. Mét Jezus aan het kruis, mét Jezus in glorie. Een verdiende straf, een onverdiende zegen. Genade.

– Sonata III. “Vrouw, zie uw zoon (…) Zie uw moeder” (Johannes 19:26-27). Een zwaard zou door haar ziel gaan. Alsof Jezus hier zelf de band doorsnijdt. Hij offert de band op die Hij had. Mijn Vader roept, neem hém maar tot zoon. Teder en zorgzaam legt Hij Maria’s hand in die van Johannes. De stervende zorgt voor de overlevenden.

– Sonata IV. “Mijn GOD, mijn GOD, waarom hebt U Mij verlaten?” (Marcus 15:34). Ik roep overdag, mijn God, en U antwoordt niet, en in de nacht, maar ik vind geen rust. De zoon die aan Gods hart rust, verlaten door zijn vader. Voor ons was dat geen vraag geweest, waarom… Híj voelde Vaders antwoord nog voordat hij de vraag de hemel in wierp.

– Sonata V. “Mij dorst” (Johannes 19:28). Als water ben ik uitgestort, ontwricht zijn al mijn beenderen. Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; U legt mij in het stof van de dood. Dorst! Eén woord. Uitgeput, uitgedroogd, leeg geleden, moe gestreden. Maar nóg put hij kracht.

– Sonata VI. “Het is volbracht!” (Johannes 19:30). Compleet klaar. De top bereikt. Zijn doel gehaald. Hij kwam om de wil van zijn vader te doen. Hij heeft de zijn liefgehad tot het einde. De Rechtvaardige, Mijn Knecht, zal velen rechtvaardig maken, want Hij zal hun ongerechtigheden dragen. Het is volbracht.

– Sonata VII. “Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest” (Lucas 23:46). Jezus keert terug tot zijn Vader. Hij blaast zijn laatste adem uit. Hij heeft macht om zijn leven neer te leggen. De enige, ooit gestorven, die compleet vrij en soeverein zijn leven geeft. Niet van Satan verloren, niet bezweken onder mensen haat, maar als daad, als overwinningszucht. Gaf hij de geest.

-Il terremoto (de aardbeving, direct aansluitend aan Sonata VII)

Zingen: Lied 825: 8 en 9

Gebeden – stilte – samen zingen van het Onze Vader: Lied 369b

Inzameling van de gaven

Terugkeer van de kinderen

De gemeente gaat staan

Slotlied: Lied 575: 1, 3 en 6

Zegen

Gemeente: Amen (3x). Lied 431 C