Betsie Baanstra, pietenpakken

December 2015

In de Spaanse krant met de prachtige naam “El Periódico de Catalunya” stond een artikel over een relletje in het bisschoppelijke paleis van de in ons land zo vertrouwde en geliefde bisschop Sint Nicolaas. Boven het bewuste artikel stond in vetgedrukte letters “ Zwarte Pieten raken slaags”. En die heibel, dat geruzie, ging over wie er dit jaar de mooiste exemplaren uit de ‘Pieten pakken’ collectie van de Sint aan mochten voor de tournee door Nederland. Nou denkt u wellicht, net zoals het mij verging, zeker weer zo’n sensatiekrant die “El Periódico de Catalunya”. Maar nee, om de drommel niet, juist een zeer gerespecteerde krant. En laten die pakken waar dat gebakkelei in het gezin van Sint om draaide gemaakt zijn door Betsie Baanstra uit Den Helder!!

Veelkleurige medewerkers
Ja u leest het goed. Als je die prachtige pakken dan ook ziet, dan kun begrip opbrengen voor de opwinding onder de veelkleurige knechten van de Goed Heiligman. O, excusa, we mogen het vast ook niet meer hebben over knechten maar over medewerkers van de Sint. Nee, de goedheiligman en de Pieten maken het geen fluit uit, maar ja …… ? Maar of een Piet nou zwart als roet is of zo wit als sneeuw of rood als een biet, een pak van Betsie staat elke Piet van welke kleur of ras hij of zij ook is. Dat klopt toch Zwarte Piet?

Bezoek van Sint en Piet
U hebt gelijk, ook van Peter Baanstra, de man van Betsie heeft er een ‘hobby-van-stukje’ in de Eén gestaan. Sinds een aantal jaren is Peter door Nicolaas aangesteld als gediplomeerde Hulp Sint. Tijdens de 5-december-drukte worden de beide schoondochters van Peter en Betsie als Pieten ingeschakeld. En gestoken in Betsie’s creaties worden het dan ook Pieten om van te watertanden. Naast bezoeken aan scholen worden er door Sint Peter en de zijnen meestal gratis visites afgelegd bij financieel kwetsbare gezinnen. Als u denkt dat zou ook prachtig zijn voor dat en dat gezin, dan horen Peter en Betsie het graag van u!Ja, u ziet het goed en u snapt wel dat ik mij zeer vereerd voelde dat ik even zo’n mooie baret op mocht. Nieuwsgierig naar de kleur? Neem dan een kijkje op de website van de Vredeskerk.

Boottochtjes in de koffer
Jong geleerd, oud gedaan dat gezegde gaat zeker op voor Betsie. Kleine Betsie heeft heel wat nagespeelde boottochtjes gemaakt met haar twee jaar oudere broertje Willem in de naaimachine koffer van moeder Meijst. De naaimachine in huize Meijst was een trouwe en onmisbare huisgenoot. Met name bij de wisseling der seizoenen, maakte moeder in samenwerking met de machine overuren. De kinderen Meijst droegen slechts één merk kleding en dat was? Ja juist, die met het beroemde Meijst keurmerk.

Nijver en trots
En de Meijstjes waren om door een ringetje te halen, want de moeder van Betsie was een vakvrouw. En de vader van Betsie keek met gepaste trots naar zijn nijvere vrouw en dat ontlokte bij hem regelmatig zinnen uit het 31e hoofdstuk van het boek Spreuken zoals: Een sterke vrouw, wie zal haar vinden? Zij zoekt wol en linnen uit, en spint met vreugde. En niemand in haar huis hoeft sneeuw te vrezen, zij heeft hen allen warm gekleed. Kan het mooier? De kinderen waren minder enthousiast over de declamaties van vader, maar deze woorden zijn nu tot een warme en dankbare herinnering uitgegroeid.

ZZP’er
Bij een bekende modezaak viel het naaiwerk van Betsie’s moeder al snel op en werd aan haar het aanzetten van mouwen toevertrouwd en mocht zij ook werken met verfijnde fragiele stoffen. Maar ja de beloning van vijf gulden in de week vond de oma van Betsie te mager en zij zag haar dochter graag aan de slag bij de beter betalende korsettenfabriek. Maar moeder weigerde resoluut, spaarde hard voor een eigen naaimachine en werd ZZP’er. Zij begon voor zichzelf.
Er vielen bij Betsie thuis altijd wel wat kruimels onder tafel in de vorm van restjes stof, bandjes en stukjes lint. De toen achtjarige Betsie was tuk op deze kruimels en haar Barbiepop vaarde er wel bij. Op haar speelgoednaaimachientje maakte Betsie voor haar geliefde Barbie de ene na de andere creatie. En deze eerste werkstukken werden de opstap naar het echte werk en groeide uit tot haar favoriete hobby. Een hobby waaraan Betsie niet alleen veel plezier aan beleeft, maar waardoor zij ook tot rust en ontspanning komt. Een mens zit van tijd tot tijd zoals we dat noemen niet lekker in het vel. Voor Betsie is haar naaimachine dan bij uitstek haar vertrouwde en deskundige therapeut.

Fijne kneepjes
Thuis bij moeder leerde zij al heel pittig naaien. Maar hoe lief en goed ook bedoeld, aan de fijne kneepjes kwam Betsie niet toe, want bij haar lieve moeder was het algauw van: geef maar kind dat doe ik wel even het is zo gepiept. Eenmaal op zichzelf wonend, leerde zij goed patronen lezen en ontcijferen en kwam zij achter de fijnere kneepjes. Betsie ging later op les bij Loes Romkes en onder haar werden Betsie’s creaties gaandeweg mooi, mooier en nog mooier. Ik wilde haar vragen naar het leukste en minst leuke aan haar hobby, maar deze vraag kon ik doorhalen want het werd mij al snel duidelijk dat zij, hoe gek het misschien ook mag klinken, alles leuk vindt als het om naaien gaat. Om mij toch tegemoet te komen bedacht zij toch wat. En wel dat zij veel liever een heel nieuw werkstuk maakte dan een nieuwe rits in een spijkerbroek zetten. Maar verder of het nou gaat om het lezen, uitpluizen van het bekende blad ‘Knip’ of het ingewikkelde en tijdrovende aanzetten van een “paspel” zak, Betsie voelt zich achter haar Bernina naaimachine in haar element. En deze Mercedes onder de naaimachines is tot veel in staat. De alleskunner deinst niet terug voor het automatisch inzetten van een knoopsgat en draait zijn technische hand niet om voor het maken of repareren van een dekzeiltje voor de boot van de Baanstra’s.

Verkleedpartijtjes
Beide zoons van Betsie vonden het tot hun tiende jaar best wel tof om de spullen te dragen die moeder Betsie voor hen fabriceerde. Maar groter groeiend ontstond er slijtage in hun enthousiasme. Hoe herkenbaar toch! Maar eenmaal student geworden kwamen de vragen of moeder een bepaald model overhemd wilde maken. En moeder wilde dat en de zonen stalen de show in hun nieuwe outfit.
En nu anno 2016 stelen de kleinkinderen de show als zij mee doen bij verkleedpartijtjes. Wat wil je met zo’n creatieve oma. En tijdens het Bethelkamp liep Maureen Kramer mooi te zijn als een rasechte squaw.
In Winkel is een winkel met een meer dan ruime sortering aan knopen, bandjes, lintjes en…

Stofjes scoren
Betsie haar ogen beginnen te glimmen als zij over deze El Dorado in Winkel vertelt. Dus dames en wellicht heren die met plezier of minder plezier achter de naaimachine zitten, op naar de winkel in Winkel.
Het snuffelen naar stoffen op de Noordermarkt in Amsterdam is een jaarlijks terugkerend evenement en een heerlijk uitstapje voor Betsie. De hele straat is dan afgeladen vol met alleen maar kramen met de meest uiteenlopende soorten lappen stof. En wat kies je dan! Het lukt altijd weer. En dan moe maar zeer voldaan thuiskomend na deze heerlijke dag shoppen weer achter Bernientje, haar maatje, het naaimachientje.
Op het jaarlijkse Karl May festival in Duitsland in mei van dit jaar, liepen vader en beide zoons te pronken in hun western overhemd, en western vesten. Outfits waar menige real cowboy jaloers op zou worden. Yes also made by mother Betsie Baanstra Meijst.
Over stof gesproken. Ik heb nog stof te over maar u raadt het al, ik hoop maar dat ik binnen de marge blijf van de twee pagina’s die mij zijn toebedeeld. Daarom Betsie, nog een laatste vraag: Heb je nog een wens voor je hobby? Ja, dat heeft Betsie, een goeie paspop. Ach met een gediplomeerde hulp- Sint- Peter in huis moet dat toch haast wel lukken denkt u ook niet?

Rien Schelhaas